Traumatische schouderinstabiliteit is een veelvoorkomend probleem bij jonge sporters, met name in contactsporten. Het ontstaat vaak na een schouderluxatie ten gevolge van een val of botsing, en vereist een gedifferentieerde aanpak. Prof. dr. Anju Jaggi benadrukt, in haar gratis webinar, dat zowel anatomische schade als neurologische, biomechanische en psychosociale factoren het klinisch besluitvormingsproces moeten aansturen.
Casus: Lars, 21 jaar, hockeyspeler
Lars presenteert zich met recidiverende schouderluxaties na een eerdere voorste schouderluxatie tijdens een hockeywedstrijd. Klinisch onderzoek toont positieve apprehension-tests, hyperabductie van >20° t.o.v. de niet-aangedane zijde (sulcus sign) en verminderde scapulaire controle. Imaging (MRA) toont een Bankart-laesie en <10% glenoïd-botverlies. Hij wil terugkeren naar competitieniveau.
Klinisch onderzoek en redenering bij traumatische schouderinstabiliteit
Volgens Jaggi is het van belang niet alleen de richting van instabiliteit te bepalen (in dit geval anterior), maar ook andere richtingen te testen, gezien recente studies een toename van gecombineerde instabiliteit laten zien. Bij jonge sporters is hyperlaxiteit een cruciale differentiatiefactor. Tests zoals de hyperabductietest van Gagey en sulcus sign wijzen op inferieure laxiteit. Daarnaast moet men alert zijn op neurologische schade (zoals n. axillaris letsel) en letsels aan het labrum of Hill-Sachs-defecte.
Imaging is essentieel voor chirurgisch besluitvorming. In dit geval is er sprake van beperkte botdefecten, waardoor een arthroscopische stabilisatie (Bankart repair) aangewezen is. Jaggi wijst erop dat bij >10% botverlies een Latarjet-procedure overwogen moet worden.
Behandelplan bij traumatische schouderinstabiliteit
- Preoperatief: Neuromusculaire activatie van scapulaire spieren en stabiliteitstraining binnen pijndrempels.
- Postoperatief (Bankart repair):
- Week 0-3: Immobilisatie met beperkte mobiliteit <90° anteflexie. Educatie en proprioceptieve activatie onder schouderhoogte.
- Week 4-6: Actieve mobiliteit en geïsoleerde cuff- en scapulatraining. Kinetic chain integratie.
- Week 6-12: Functionele krachttraining, opbouw met closed chain naar open chain, integratie van sport-specifieke drills.
- Week 12+: Return to sport readiness via SS test-batterij (getest op kracht, stabiliteit en controle). Doel: return to full contact na 6 maanden bij recreant, 4 maanden bij prof.
Een traumatische schouderluxatie vereist een multidimensionele benadering waarin beeldvorming, lichamelijk onderzoek en functionele belasting worden gecombineerd. Bij jonge sporters is vroegtijdige en gestructureerde revalidatie essentieel om recidieven en langdurige instabiliteit te voorkomen.
Leer meer over schouderinstabiliteit met prof. dr. Anju Jaggi en effectieve behandelingen in onderstaande inzichtelijke webinar van 25min »
Meer weten over schouderinstabiliteit met de schoudercursus van dr. Anju Jaggi
Onze tweedaagse Engelstalige cursus ‘Solving complex shoulder problems’ helpt je klachten van de schoudergordel beter te begrijpen door te focussen op het beïnvloeden van de motorische controle. Als cursist word je daarnaast meegenomen in de problematiek van schouderinstabiliteit veroorzaakt door gebrek aan rotator cuff controle, rotator cuff insufficiëntie en de classificatie en behandeling van niet traumatische instabiliteit. Meer weten over onze KNGF geaccrediteerde schoudercursus van Anju Jaggi ».
